„Wędrowiec” – tygodnik artyst.-lit. i krajoznawczy, wyd. 1863–1906 w Warszawie (do 1884 tylko geogr.-krajoznawczy); założyciel i wydawca J. Unger (do 1889), redaktorzy m.in.: W. Dawid, A. Gruszecki, W. Holewiński, S.J. Sikorski; kier. lit. A. Oppman (1903–06).

„Wędrowiec” największe znaczenie miał pod redakcją Gruszeckiego (1884–88), kiedy to stał się czołowym pismem pol. naturalizmu, odegrał ważną rolę w kształtowaniu poglądów na literaturę i sztukę; popularyzował naturalistów fr. (G. Flauberta, É. Zolę), przyczynił się do skrystalizowania nowej koncepcji powieści realist. lat 80.; do współredaktorów należeli wówczas A. Dygasiński, A. Sygietyński i S. Witkiewicz (kierownik artyst. 1884–87); oprócz publicystyki zamieszczał m.in. krytykę lit. i beletrystykę, np. opowiadania Dygasińskiego i K. Szaniawskiego, Placówkę B. Prusa; do współpracowników należeli: A. Niemojewski, J. Kotarbiński, P. Chmielowski.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.