Żydowska kolonia rolnicza Abramowo została założona w 1851 r. niedaleko Kamieńca Litewskiego. Jej nazwa nawiązywała do biblijnego Abrahama, pierwszego z hebrajskich patriarchów[1.1]; kolonia funkcjonowała również pod nazwą Plesiszcze. 

W 1897 r. kolonię tworzyło 10 żydowskich rodzin, pracujących na 10 parcelach. Liczba mieszkańców, wbrew pierwotnym oczekiwaniom, nie wzrastała – w 1921 r. mieszkało tam tylko 27 osób. Z czasem Abramowo zaczęli zasiedlać również Białorusini; w połowie lat 30. XX wieku Żydzi stanowili 75% mieszkańców kolonii. Powodem, dla którego kolonia nie odniosła sukcesu była przede wszystkim wyjątkowo nieurodzajna, mało żyzna gleba piaszczysta, występująca na tym terenie[1.2]. 

W styczniu 1942 r. Niemcy deportowali wszystkich żydowskich mieszkańców Abramowa do getta w Kamieńcu Litewskim[1.3]. Dnia 9 listopada 1942 r. żydowska społeczność Abramowa i okolic została zabrana na stację kolejową w miejscowości Wysokie Litewskie, a stamtąd wywieziona do obozu zagłady w Treblince.