Antonówka została założona w 1833 r. jako osada żydowska. Żydzi uzyskali liczne przywileje, m. in. zostali zwolnieni na 50 lat z obowiązku służby wojskowej oraz na 25 lat z płacenia podatków. W 1897 r. mieszkało tu 620 Żydów. Podczas spisu powszechnego w 1921 r. żydowskie pochodzenie zadeklarowało natomiast 482 mieszkańców (90,1% ogółu)[1.1].

3 lipca 1941 r. wieś została zajęta przez wojska niemieckie. Niemcy poddali ludność żydowską narastającym represjom. Władze zmusiły wszystkich Żydów do oznakowania domów i ubrań gwiazdami Dawida; z czasem symbol ten zastąpiono żółtymi kółkami. Żydzi otrzymali zakaz opuszczania miejscowości, zmuszano ich do katorżniczej pracy na rzecz okupanta. Nakładano kontrybucje, maltretowano i okradano. Jesienią 1941 r. w Antonówce Niemcy utworzyli otwarte getto. Zagłada skupiska żydowskiego nastąpiła pod koniec sierpnia 1942 roku. Podczas akcji eksterminacyjnej funkcjonariusze SD, żandarmerii i ukraińskiej policji wyprowadzili około pół tysiąca Żydów z Antonówki w rejon Kostopola, a następnie zamordowali ich przy użyciu broni palnej[1.2].