Synagoga została wzniesiona w 1801 roku. W 1937 r. została poddana rekonstrukcji i przebudowie. Jest to budowla parterowa, drewniana, na panie prostokąta, o konstrukcji zrębowej, oszalowana, nakryta dachem czterospadowym. Do bryły dostawiona jest wysoka dobudówka, kryjąca strome schody. Chociaż partie budowli wydają się wzniesione z cegły, prace konserwacyjne w XXI w. udowodniły, że pod warstwą muru kryje się całkowicie zachowana synagoga drewniana.

Synagoga funkcjonowała jeszcze w okresie powojennym, aż do lat 80. XX wieku. W latach 90. XX w. uregulowano jej sytuację własnościową, tworząc księgę hipoteczną do której wpisano jako właściciela gminę żydowską w Lucynie, choć społeczność stanowiło wówczas ledwie 12 osób. Następnie gmina scedowała synagogę na miasto. Uregulowanie sytuacji prawnej umożliwiło wystąpienie o grant norweski. Uroczyste otwarcie nastąpiło 11 sierpnia 2016 roku.

Umeblowanie stanowią zrekonstruowane aron ha-kodesz i bima. Na ścianach i stropie widoczne są fragmenty oryginalnych polichromii. Obecnie w synagodze mieści się wystawa poświęcona Żydom z Lucyna i istniejącemu w mieście gettu, a także multimedialna ekspozycja poświęcona postaciom miejscowego fotografa Wolfa Franka i jego syna, reżysera Herca Franka (1926–2013), wybitnego łotewskiego twórcy filmów dokumentalnych.

Bibliografia

• Ročko J., Ceļveds „Ebreju Latgola”, Daugavpils 2016, ss. 52–53.