Dom modlitwy w Żabnie powstał w II połowie XIX w., w sąsiedztwie synagogi. Co ciekawe, był obiektem znacznie od niej większym - murowanym z cegły, dwuczęściowym, na planie prostokąta 20 x 14 m, nakrytym dachem dwuspadowym z dachówki. Jedna z części, zajmująca ok. 1/3 długości obiektu, była piętrowa; mieściły się w niej sale do nauki religii. Pozostała część, parterowa, mieściła pomieszczenie modlitewne, oświetlone dwoma wielkimi oknami w każdej ścianie. Ok. 1942 r. Niemcy zniszczyli dach obiektu. Rozbiórka zrujnowanej już budowli nastąpiła w 1946 roku.