majstersztyk [niem.], sztuka mistrzowska – popisowy wytwór danego rzemiosła, wykonywany własnoręcznie przez czeladnika ubiegającego się o stopień mistrza, pod nadzorem wyznaczonej przez cech komisji, przedstawiany władzom cechu jako sprawdzian opanowania zawodu. Majstersztyk wykonywano wg ustalonych przepisów, określonych przez statut danego cechu, np. w XV w. na majstersztyk cechu malarzy krakowskich, warszawskich i poznańskich składały się 3 obrazy religijne: Matka Boża z Dzieciątkiem, Chrystus Ukrzyżowany i Św. Jerzy na koniu. Majstersztyk znany był w rzemiośle europejskim od późnego średniowiecza, rozpowszechnił się XVI–XVII w., stanowiąc wtedy jedną z barier dostępu do zawodu (wysokie koszty majstersztyku, sztucznie piętrzone trudności techniczne). Majstersztyk obowiązywał nie we wszystkich cechach, zwykle też zwalniano z niego masłków. W XIX w. zastąpiony innymi sposobami sprawdzania kwalifikacji zawodowych i regulowania liczby członków cechu. Majstersztyk potocznie to arcydzieło.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.