Miszna [hebr. šānā ‘powtarzać’, ‘nauczać’] – najstarsza część Talmudu; uporządkowany zbiór prawa ustnego uzupełniający Prawo pisane (Torę); było ono systematycznie zbierane przez uczonych żyd., zw. tanaitami; M. powstała w wyniku działalności żyd. uczonych faryzejskich (zw. soferim) zajmujących się w III w. p.n.e.–II w. n.e. komentowaniem i wyjaśnianiem Biblii; została spisana II–III w. w języku hebr., różniącym się od języka Biblii; pierwszej redakcji M. dokonał Akiba Ben Josef (ok. 50–135), autorem ostatecznej redakcji jest Juda ha-Nasi; M. jest fundamentem tradycji halachicznej (halacha), nie będąc kodeksem praw, jako że w wielu sprawach przytacza sprzeczne opinie; M. dzieli się na 6 działów (hebr. szisza sedarim ‘6 porządków’, skrótowo zw. Szas), które z kolei dzielą się na 63 traktaty, a te na rozdziały i lekcje.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.