mnich [gr. monachós ‘samotnie żyjący, mieszkający’] – religiozn. we wczesnym chrześcijaństwie nazwa oznaczająca każdy typ pustelnika (anachoreta, eremita, cenobita), później — synonim zakonnika, członka jakiegokolwiek zakonu (np. bazylianin, benedyktyn); nazwy „mnich” nie stosuje się do członków zgromadzeń zakonnych powstałych w czasach nowoż.; także nazwa członków buddyjskich i dźinijskich wspólnot zakonnych.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.