Nowa Organizacja Syjonistyczna (NOS) – radykalna prawicowa partia żydowska, utworzona 1935 w Wiedniu z inicjatywy W. Żabotyńskiego, przywódcy istniejącej od 1923 frakcji syjonistów-rewizjonistów w Świat. Organizacji Syjonistycznej; silnie scentralizowana; w Polsce działała od 1936. Głównym celem NOS było utworzenie państwa żydowskiego w Palestynie po obu stronach Jordanu przez masową imigrację Żydów i walkę zbrojną przeciw Arabom oraz administracji brytyjskiej. Organizacja miała wpływy wśród radykalnej młodzieży, tworzyła formacje paramilitarne (Berit Trumpeldor-Betar, Berit Naszim Le-umijot — kobieca, Irgun Cewai Leumi). Przywódcy NOS oceniali, iż w rezultacie dokonujących się zmian gosp.-społ. sytuacja Żydów w Polsce będzie się nieustannie pogarszać, dlatego konieczna jest masowa emigracja tej ludności z Europy (tzw. plan dziesięcioletni Żabotyńskiego przewidywał emigrację 1,5 mln Żydów do Palestyny w ciągu 10 lat, w tym połowy z Polski); emigracja miała się odbywać w porozumieniu z władzami krajów macierzystych, stąd utrzymywano dobre stosunki z władzmi pol., które 1938–39 (w tajemnicy przed Wielką Brytanią) udzielały pomocy materialnej i wojsk. NOS (m.in. nielegalna emigracja do Palestyny, szkolenie wojsk.). Główni działacze: Żabotyński, J. Bader, J. Klarman, A. Propes, J. Schechtman, J. Szofman; organ prasowy w Polsce „Unzer Wełt”. W 1946 większość czł. NOS wróciła do Świat. Organizacji Syjonistycznej.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.