Państwowa Komisja Bezpieczeństwa – komisja powołana III 1946 na podstawie decyzji Biura Polit. KC PPR w celu koordynacji działań jednostek WP, Korpusu Bezpieczeństwa Wewn. (KBW), Wojsk Ochrony Pogranicza, Ministerstwa Bezpieczeństwa Publ., Milicji Obywatelskiej (MO), Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO) w walce z pol. podziemiem niepodległościowym i UPA.

Utworzona w okresie przygotowań do referendum VI 1946; w jej składzie m.in.: min. obrony nar. — M. Żymierski (przewodn.), min. bezpieczeństwa publ. — S. Radkiewicz, komendant gł. MO — F. Jóźwiak, dca KBW — B. Kieniewicz. Obszar państwa podzielono na 14 stref bezpieczeństwa i powołano w nich wojew. komisje bezpieczeństwa (przedstawiciel okręgu WP, szef Wojew. Urzędu Bezpieczeństwa Publ., komendant MO oraz dowódca jednostki KBW). Do walki z podziemiem wydzielono siły liczące 150–180 tys. żołnierzy i milicjantów, m.in.: 47 pułków piechoty, 2 brygady artylerii ciężkiej, 18 pułków artylerii lekkiej, 5 pułków czołgów, po 3 pułki artylerii pancernej i kawalerii, 2 pułki i 18 batalionów operacyjnych KBW. Ich działania wspierało ponad 50 tys. czł. ORMO; wojew. strefy bezpieczeństwa dzielono na rejony, do których kierowano grupy rozpoznawczo-obserwacyjne i operacyjne WP, KBW i Urzędu Bezpieczeństwa Publ., prowadzące obławy na oddziały i grupy podziemia.

Podczas referendum VI 1946 i wyborów do Sejmu Ustawodawczego I 1947 zwalczano partie opozycyjne, szczególnie PSL, oraz powołano grupy ochronno-propagandowe kontrolujące przebieg głosowania w lokalach wyborczych; IV–VII 1947 przeprowadzono akcję „Wisła”; od końca 1947 stopniowo wycofywano z działań wojsko i rozwiązywano wojew. komisje bezpieczeństwa (do XII 1948).

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.