Aleja Szucha – ulica w Warszawie (1946–91 pod nazwą aleja 1. Armii Wojska Polskiego); 1927–30 został przy niej zbudowany gmach Ministerstwa Wyznań Rel. i Oświecenia Publ. (ob. Ministerstwa Edukacji Nar. i Sportu, a.Sz. 25) wg projektu Z. Mączeńskiego, 1935 — gmach NIK (ob. Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a.Sz. 23) wg projektu T. Leśniewskiego i S. Colonna-Walewskiego;

W czasie okupacji niem. 1939–45 przy a.Sz. mieściły się siedziby niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa, Sipo i SD, obejmującej gestapo i Kripo (a.Sz. 25), oraz policji porządkowej, Orpo (a.Sz. 23), działających na terenie m. Warszawy i dystryktu warszawskiego. W piwnicach gmachu nr 25 mieścił się osławiony areszt śledczy gestapo. Podległe urzędującym w a.Sz. komendantom Sipo i SD (J. Meisinger, J. Müller, L. Hahn) formacje dokonywały aresztów, łapanek, deportacji; przesłuchiwani w a.Sz. więźniowie byli torturowani i często zabijani; po przesłuchaniach kierowano ich do więzień (Pawiak) i obozów koncentracyjnych albo mordowano na ulicach Warszawy, w Palmirach i in. miejscach warsz. pierścienia śmierci;

Podczas powstania warszawskiego 1944 dokonywano tu masowych morderstw ludności cywilnej. Po wojnie w celach byłego aresztu śledczego gestapo przy a.Sz. 25 powstało Mauzoleum Walki i Męczeństwa.

• W. Bartoszewski Warszawski pierścień śmierci, Warszawa 1970.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.