Najstarsze ślady osadnictwa żydowskiego w Skępem pochodzą z końca XVIII wieku. Wcześniej kolejni właściciele miasta, zapewne nie chcąc wchodzić w konflikt z zakonnikami z Wymyślina, nie tolerowali obecności ludności innowierczej. Dopiero w okresie panowania pruskiego, stopniowo zaczęła rozrastać się żydowska diaspora. Pierwsze informacje o istnieniu gminy żydowskiej w Skępem pochodzą z 1852 roku.

Istniała wówczas bóżnica, mykwa i cmentarz. Gminie żydowskiej podlegała osada i gmina Skępe z miejscowościami: Lubowiec, Łąkie, Sarnowo, Szczekarzewo, Wymyślin. W pierwszej połowie XIX w. miejscowi Żydzi podlegali najprawdopodobniej gminie w Lipnie. Gmina żydowska w Skępem w latach 1921-1933 liczyła około 320-330 osób, w latach 1938-1939 - 300 osób. Wśród członków gminy przeważali kupcy, mniejszą role ogrywali rzemieślnicy.

Wśród płatników składki na rzecz gminy z 1939 roku kupcy stanowili 44% ogółu płatników, rzemieślnicy 20%, inne zawody reprezentowało 6%, brak informacji w odniesieniu do 30%. Zamożnością wyróżniali się kupcy: Josek Adler, Izrael Bursztyn, Abram Bursztyn, Rywen Winkielman, Anszel Rozenwaks, Szlama Pozmanter, rzadziej rzemieślnicy np. Anszel Adler (piekarz) oraz właściciele ziemscy: Wolf Czarnoczapka, Arnold Łabędź, Zalman Cukier. Wśród płatników znajdowali się także: biuralista (1), fryzjer (1), kamasznik (1), krawiec (2), piekarz (2), rzeźnik (4), robotnik (1). Rabinami w XIX w. byli: Abraham Naftali Herc oraz Berisz Blumberg. Ten ostatni założył cenioną jesziwę. Zmarł w czasie I wojny. Na krótko zastąpił go syn Bencjon Abram Blumberg. Funkcję tę w początkach lat dwudziestych XX w. przejął Jechiel Halewi Zontag (zmarł w Skępem w 1932 lub 1933).

Od 1933 r. rabinem został dotychczasowy podrabin Josef Gelernter. W ostatnim przed wybuchem składzie zarządu gminy, wyłonionym 30 sierpnia 1936 r. zasiedli: Jakub Baruch Pisarz, Icchak Jaskółka, Icchak Pagat, Eliezer Pieta, Meir Rosbard, Nachman Szperling, Chaim Mosze Rzeszotko. Prezesem początkowo obrano rabina J. Gelerntera. Nie przyjął urzędu. Zastąpił go J. B. Pisarz. Majątek nieruchomy gminy oszacowano w 1938 r. na 8.000 zł (synagoga 4.000 zł, łaźnia 200 zł, cmentarz z domkiem 500 zł, rzeźnia drobiu 200 zł, place i grunty 3.100 zł), majątek ruchomy wyceniono na 200 zł, zadłużenie wynosiło 2.500 zł. Kres istnienia żydowskiej społeczności w Skępem nastąpił między wrześniem a grudniem 1939 r. Ci, którzy nie uciekli ze Skępego w pierwszych dniach wojny lub nie zostali eksterminowani na miejscu (np. rozstrzelano chorego umysłowo Kurczaka), zostali w dniu 15 grudnia 1939 r. wywiezieni do Warszawy.

Po wojnie osadnictwo żydowskie się nie odrodziło. Wojnę przeżyło dwoje przedwojennym mieszkańców miasteczka[1.1].