Landau Ezechiel ben Juda, zw. Noda bi-Jehuda (1713 Opatów – 1793 Praga) – rabin, znawca prawa.

Studia talmudyczne odbył we Włodzimierzu Wołyńskim i w Brodach. W wieku 21 lat został rabinicznym sędzią (dajanem) w Brodach, a później rabinem w Jampolu. W 1754 r. objął funkcję rabina Pragi i Czech. W Pradze stał na czele jesziwy, do której uczęszczały setki studentów. Był zdecydowanym przeciwnikiem ruchów pseudomesjańskich, sabataizmu i frankizmu, niemniej jednak usiłował zażegnać sławny wówczas spór pomiędzy Jakubem Emdenem a Jonatanem Eibeschützem, w którym ten drugi został posądzony o sympatyzowanie z Sabatajem Cwim. Landau był także przeciwnikiem chasydyzmu oraz kabały, uważając, że te nurty zagrażają judaizmowi rabinicznemu, natomiast sprzyjał niektórym tendencjom, jakie niosło oświecenie żydowskie (haskala). Pozostawił po sobie liczne responsa rabiniczne, zebrane m.in. w tomie Noda bi-Jehuda (hebr., Znane w Judzie), który zawiera ich ok. 860.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.