Getto w Telszach powstało na początku września 1941 r., po tym, jak w mieście przymusowo osiedlono grupę Żydówek, liczącą ok. 400 kobiet, które zamieszkały w małych domach przy ulicach Ežero g., Elektrinės g. i Telšės g. W granicach getta znalazł się się bet midrasz. W domkach nie było mebli, kobiety spały na podłodze. W ciągu dnia Żydówki wysyłano do prac w okolicznych gospodarstwach, gdzie bardzo często wykorzystywano je do najcięższych robót; zdarzało się, że były zmuszane do kontaktów seksualnych. Mimo trudnych warunków kilku żydowskim lekarzom udało się założyć w getcie prowizoryczną klinikę, w której leczono chore Żydówki. Po jednej z inspekcji pojawiła się plotka, że w getcie panuje tyfus. W ślad za nią mieszkańców odmawiało Żydówkom pomocy.

Jeszcze w 1941 r. komisarz rejonowy wydał decyzję o likwidacji getta do końca roku. 23–24 grudnia 1941 r. wszystkie Żydówki z getta w Telszach zamordowano w miejscowości Rajnie (lit. Rainiai). Tylko niektórym udało się uniknąć śmierci; kilka ukrył tutejszy biskup Vincentas Borisevičius.

O granicach getta w Telszach przypominają dziś cztery słupki z napisem: Žydų geto ribos (pol. „Granice żydowskiego getta”).