Pierwsze wzmianki o wsi Sosnowiec pojawiły się w 1727 r. Nazwa Sosnowiec wywodzi się od borów sosnowych pierwotnie porastających te tereny. Od 1795 r. Sosnowiec znalazł się w zaborze pruskim. To tu zbiegały się granice trzech zaborców, tworząc w widłach Czarnej Przemszy i Białej Przemszy tzw. Trójkąt Trzech Cesarzy. W 1807 r. wieś weszła w skład Księstwa Warszawskiego a w 1815 r. została włączona do Królestwa Polskiego. W XIX w. odkryto w Sosnowcu złoża kamienia węgielnego. W 1859 r. wybudowano odnogę Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej z dworcem kolejowym. Dzięki temu wieś mogła się rozwijać. Tereny te przyciągały przemysłowców z krajów zachodnich. Intensywny rozwój miasta sprawił, że w 1902 r. Sosnowiec uzyskał prawa miejskie. Wybuch I wojny światowej zahamował rozwój miasta. Zniszczonych zostało wiele kopalń i zakładów przemysłowych. Robotnicy zostali wysyłani do pracy przymusowej w Niemczech.

Mimo wielu strat, przemysł Sosnowca po wojnie ponownie zaczął się rozwijać. W 1927 r. miasto stało się siedzibą Izby Przemysłowo-Handlowej. W 1928 r. uruchomiona została pierwsza linia tramwajowa łącząca Sosnowiec z Będzinem i Dąbrową Górniczą. W tym czasie powstały tzw. "hale rozwoju" (Towarzystwo Wspierania Handlu Polskiego), które miały stać się konkurencją dla handlu żydowskiego.

4 września 1939 r. Niemcy wkroczyli do Sosnowca. Już pierwszego dnia hitlerowcy dokonali publicznych i pojedynczych egzekucji, w których zginęło kilkadziesiąt osób, zarówno Żydów jak i Polaków. W marcu 1940 r. utworzono przejściowy obóz w pofabrycznych halach zakładów Schoena przy ul. 1 Maja. Obóz ten został później przekształcony w więzienie policyjne. W kwietniu i maju Niemcy przeprowadzili tzw. "Intelligenzaktion". Aresztowano wówczas inżynierów, nauczycieli, techników i urzędników; część z nich wróciła do domów, nielicznej części pozostałych osób udało się przeżyć obóz koncentracyjny w Dachau. 27 stycznia 1945 r. miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną.