Synagoga w Legnicy została ufundowana w 1846 roku. Wtedy to bankier Raphael Prausnitzer zakupił plac pod budowę synagogi na rogu Bäckerstraße (obecnie ul. Piekarska) i Synagogenstraße (obecnie ul. Gwarna) i przekazał kwotę 4000 talarów na jej budowę. Dnia 16.06.1847 r. odbyła się uroczystość otwarcia synagogi.
Budynek był murowany, wzniesiony na planie prostokąta, w stylu neogotyku angielskiego. W jego zachodniej części mieścił się przedsionek prowadzący do głównej sali modlitewnej, otoczonej z trzech stron galeriami przeznaczonymi dla kobiet. W narożnikach głównej fasady znajdowały się dwie wieże, a na nich apsydy z wejściami na galerie dla kobiet. Do fasady głównej prowadziły trzy wejścia ozdobione pięknymi portalami, nad nimi znajdowało się okno z maswerkami.
Synagoga została spalona przez nazistów w czasie Nocy Kryształowej, 9 na 10 listopada 1938 roku[1.1].
- [1.1] Legnica, [w:] Borkowski M., Kirmiel A., Włodarczyk T., Śladami Żydów. Dolny Śląsk, Opolszczyzna, Ziemia Lubuska, Warszawa 2008, s. 37; Liegnitz (Schlesien), [w:] Alicke K.-D., Lexikon der jüdischen Gemeinden im deutschen Sprachraum, t. 2, München 2008, szp. 2521.