Przywilej de non tollerandis Judaeis, podpisany przez króla Władysława IV, na długo uniemożliwił Żydom osiedlanie się w Radomsku. Mieszkając w pobliskich wsiach, m. in. Bugaju, gdzie korzystali z gościny miejscowej szlachty, mogli wprawdzie prowadzić handel w mieście, ale nie wolno im było nawet nocować[1.1].

O pełnowartościowej przedsiębiorczości żydowskiej w Radomsku można mówić dopiero od XIX w., gdy zniesiono już dawne obostrzenia. W 1817 r. obok dwóch kupców chrześcijańskich (handlowali winem i korzeniami) prosperowało dwunastu żydowskich. Siedmiu z nich sprzedawało towary łokciowe, po dwóch – sukno i korzenie, a jeden handlował żelazem[1.2]. Bardzo silnym impulsem rozwojowym dla całego miasta okazało się uruchomienie w 1846 r. Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. W szybko rosnącym mieście wzrastała też liczba Żydów, a także prowadzonych przez nich sklepów, warsztatów, fabryk, restauracji i hoteli[1.3].

W czynnych w międzywojniu żydowskich przedsiębiorstw należały m. in.[1.4]:

• Bornsztajn Adolf, Powiatowa 3, biuro ekspedycyjne;
• Brauner M., Żabia 10 , garbarnia;
• Fajerman Sz. M., Brzeźn. Glin. 2, cegielnia;
• Fiszman B-cia, św. Rozalii 9, huta szklana;
• Faktor Abram, Brzeźnicka 26, olejarnia;
• Gelbard Chaim, Krakowska 3, drukarnia;
• Goldberg B-cia, Rynek 17, fabryka gilz;
• Goldberg Ewa, Powiatowa 3, fabryka gilz;
• Grinis Aron, Przedborska 24, fabryka gilz;
• Grinis Icek, Przedborska 42, fabryka gilz;
• Hempel Abr. i S-ka, Powiatowa 6, fabryka świec;
• Hotel „Żydowski", właściciel Winter, Kaliska 2;
• Kancler H ., Brzeźnicka 6, drukarnia;
• Kohn B-cia, Dobryszycka 1, fabryka mebli giętych;
• Krakowski Sz., Kaliska 29, fabryka mydła;
• Kuperstich M., Przedborska 32, fabryka guzików;
• Mintz J. i S-ka, Brzeź. Glin. 2, wykończenie mebli giętych;
• Mittelman i Napiórkowski, Dobryszycka 13, fabryka mydła;
• Najkorn J., Rynek 2, hurt. skład towarów kolonialnych;
• Ofman Berek, Przedborska 24, olejarnia;
• Okręt Szymon, Kaliska 32, olejarnia;
• Sztain D. M., Kaliska 14, olejarnia;
• Szpiro Abram M., Brzeźnicka 1, fabryka wyrobów żelaznych;
• Zarzewski Pinkus, Bugaj 5, browar;
• „Zgoda”, właściciele Majllis i Ryja, Częstochowska 29, młyn;
• Zylberyng Edward. Krakowska 73, tartak.

Mniejsze przedsiębiorstwa, sklepy i punkty usługowe, zajmowały się m. in. handlem bielizną, cukiernictwem, czapnictwem, handlem drożdżami, handlem farbami, fryzjerstwem, handlem galanterią, prowadzeniem herbaciarni i jadłodajni, jubilerstwem, kamasznictwem, kapelusznictwem, handlem obuwiem, piekarstwem, obróbką skór, stolarstwem, prowadzeniem tartaków, handlem tytoniem, węglem, zbożem oraz żelazem. Najliczniejsze były sklepy kolonialne i spożywcze, warsztaty krawieckie i szewskie oraz sklepy z manufakturą i ubraniami[1.5].

Radomszczańska gmina żydowska była uznawana za bogatą[1.1.3] – nie zniweczył tego nawet trudny okres I wojny światowej oraz polityczna transformacja kraju. W wolnej Polsce gospodarcza aktywność miejscowych Żydów nadal rozwijała się prężnie; było wśród nich 28 fabrykantów i kilkuset właścicieli warsztatów (w tym 250 stolarskich). Żydowscy kupcy (hurtowi i detaliczni) oraz rzemieślnicy (zwłaszcza stolarze, szewcy i krawcy) przodowali przed chrześcijańskimi na tutejszym rynku[1.6].