Dolny Śląsk – pojęcie geogr.-hist., którym dla odróżnienia od Śląska Górnego, określa się część Śląska nad środkową Odrą, między Wielkopolską a Sudetami oraz Nysą Łużycką a pasem średniowiecznej przesieki w okolicach Brzegu; w 1. połowie XIII w. D.Ś. obejmował ziemie księstwa śląskiego Henryka I Brodatego i Henryka II Pobożnego, 1248 powstało tam księstwo wrocławskie, następnie, w różnych latach — głogowskie, legnickie, nyskie, oleśnickie, świdnickie i jaworskie, ziębickie i żagańskie, w 1. połowie XIV w. w większości uzależnione przez Czechy; 1526 D.Ś. znalazł się pod panowaniem austriackich Habsburgów, od 1742 w państwie pruskim, w XIX w. podzielony na rejencje wrocławską i legnicką; 1945 włączony do Polski, od 1999 w granicach woj. dolnośląskiego i opolskiego.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.