Archiwalne zapisy z 1662 roku wzmiankują, iż w Kazanowie było w tym czasie szesnastu żydowskich płatników podatku pogłównego i - odpowiednio - czternastu w latach 1673-74 oraz trzynastu w 1673 roku. W 1718 r. Kazanów zamieszkiwało 80 Żydów, natomiast w 1820 r. miasto zamieszkiwało ich tu 205 oraz 396 chrześcijan.[1.1] W 1827 r. było ich natomiast 170, stanowili 26,5% ogółu społeczeństwa zamieszkującego miasta. W 1857 r. Kazanów zamieszkiwało 469 Żydów. Zamieszkujący teren miasta starozakonni zajmowali się głównie handlem i rzemiosłem. Ich sklepiki usytuowane były głownie na miejskim rynku. Miały one specyficzny charakter. Najczęściej zajmowały one małe, ciasne i ciemne pomieszczenia. Na ich niewielkim metrażu poustawiane były skrzynie, półki lub regały wypełnione najrozmaitszym towarem. W II połowie XIX w. na terenie Kazanowa handlem trudniło się 32 Żydów, natomiast 19 osób pochodzenia żydowskiego zajmowało się wtedy wyrobem obuwia .[1.2] W 1855 r. składkę na rzecz gminny wyznaniowej kazanowskiej zapłaciło 80 rodzin. Jedenaście lat później zapłaciło ją już 64.[1.3] Od 1860 roku funkcję rabina w gminie kazanowskiej pełnił Jakób Lejb Weinberg. Na stanowisku tym zastąpił schorowanego Wolfa Waicmana.[1.1.2]  Według powszechnego spisu ludności z 1921 r. w Kazanowie było 336 Żydów czyli 41,3% ogółu społeczeństwa .[1.4] W 1929 r. liczba ludności gminy wyznaniowej kazanowskiej wyniosła 976 osób. W latach następnych prezentowała się ona w następujący sposób: rok 1930 zamieszkiwało tu 443 osoby pochodzenia żydowskiego, natomiast w roku 1931 445 Żydów, w roku 1932 gminę kazanowską zamieszkiwało 517 osób pochodzenia żydowskiego, w rok później osiągnęła ona liczbę 412 wiernych. Przed wybuchem II wojny światowej osiągnęła ona liczbę 456 wiernych .[1.5]