Większość radomskiej młodzieży żydowskiej kończyła edukację na szkole powszechnej. Część z nich mogła potem korzystać z różnych kursów zawodowych, które umożliwiały wyuczenie konkretnego fachu. Istniała też możliwość szerszego dokształcania w dziedzinach humanistycznych czy przyrodniczych.

Dużą wagę do edukacji przywiązywała Organizacja Syjonistyczna. W jej radomskim oddziale odbywały się bezpłatne wykłady o historii czy literaturze oraz popularne kluby dyskusyjne. Działały też kursy jęz. hebrajskiego.  

Z kolei Bund i Cukunft założyli Świetlicę Powszechnej Spółdzielni Robotniczej. Działała ona na zasadzie klubu dla członków organizacji. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. zorganizowano kursy ogólnokształcące oraz wykłady.

Także radomski oddział partii Mizrachi prowadził odczyty na temat religii, historii dla swoich zwolenników. Aguda z kolei po 1927 r. prowadziła kursy religijne oraz świeckie.

Wiadomo, że wykłady i spotkania o charakterze dokształcającym prowadził Żydowski Klub Rzemieślniczy czy Klub Syjonistów oraz Klub Syjonistów-Rewizjonistów.

Powstawały też instytucje, których głównym celem była edukacja. Na ogół nie funkcjonowały one jednak długo. Po 1918 r. powstało Żydowskie Towarzystwo Kursów Wieczorowych. Zostało jednak zamknięte w 1925 r. za propagowanie komunizmu. Pod koniec lat 20. XX w. działalność rozpoczął Żydowski Uniwersytet Ludowy. W jego ramach odbywały się wykłady i spotkania. Można było uczyć się języka jidysz oraz hebrajskiego. Poza tym Żydzi uczestniczyli też w różnorodnych zajęciach oferowanych przez działający od 1933 r. Powszechny Uniwersytet Społeczny. 

Nota bibliograficzna:

• Piątkowski S., Dni życia i śmierci. Ludność żydowska w Radomiu w latach 1918–1950, Warszawa 2006.