Gamaliel II (hebr. gāmlī’ēl – Bóg był [dla mnie] dobry), zw. Gamalielem Młodszym (zm. 118) – jeden z żydowskich mędrców tanaitów.

Gamaliel II był przewodniczący sanhedrynu, który po zburzeniu Drugiej Świątyni Jerozolimskiej (70 r. n.e.) obradował w Jawne. Przyczynił się do ukształtowania tzw. judaizmu poświątynnego. Uznał za podstawę orzekania prawa żydowskiego (halachy) wykładnię szkoły Hilela. Ustalił także podstawowe zasady i porządek odmawiania modlitw w synagodze oraz w domu.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; zobacz sam: Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.