Landau Lejb (1879 Kirow – 1943 Lwów) – doktor praw, adwokat, meloman.

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie we Lwowie. Mieszkał i pracował początkowo w Przemyślu, gdzie prowadził koło dramatyczne przy Żydowskim Towarzystwie Miłośników Muzyki i Teatru „Juwal”. Następnie przeniósł się do Lwowa, gdzie działał w sekcji muzycznej przy Żydowskim Towarzystwie Literatury i Sztuki. Był krzewicielem muzyki wśród różnych warstw społeczności żydowskiej. W latach 1941–1943 przebywał w getcie lwowskim, a następnie ukrywał się wraz z rodziną po „aryjskiej stronie”. Wskutek denuncjacji został wraz z rodziną aresztowany przez Niemców i rozstrzelany.

Bibliografia:

• Fater I., Jidisze muzik in Pojln cwiszn bejde welt milchomes, Tel Awiw 1970.
• Friedman F., Zagłada Żydów lwowskich, Łódź 1946. 
• Sefer Pszemiszl, ed. A. Mencer, Tel Awiw 1964.
• Żebrowski R., Landau Lejb, [w:] Polski słownik judaistyczny. Dzieje, kultura, religia, ludzie, opr. Z. Borzymińska, R. Żebrowski, t. 2, Warszawa 2003, s. 13.

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.