Cassirer Ernst (28.07.1874 Wrocław – 13.04.1945 Nowy Jork) – filozof.

Urodził się w rodzinie żydowskiego handlowca Eduarda Cassirera. Początkowo studiował prawo na Uniwersytecie w Berlinie, później literaturę niemiecką i filozofię. Od 1896 r. mieszkał w Marburgu, gdzie związał się z przedstawicielami neokantowskiej szkoły marburskiej. W Marburgu w 1899 r. obronił pracę doktorską.

W latach 1919–1933 wykładał na katedrze filologii na Uniwersytetu w Hamburgu. W 1929 r. został pierwszym na niemieckim uniwersytecie rektorem pochodzenia żydowskiego. W 1933 r., po dojściu Hitlera do władzy, został zmuszony do emigracji. 

Początkowo wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Oksfordzkim. Następnie, w 1935 r. przeniósł się do Szwecji, gdzie objął stanowisko kierownika katedry filozofii na Uniwersytecie w Göteborgu. W 1941 r. przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Tam wykładał na Yale University w New Haven, a od 1944 r. na Columbia University w Nowym Jorku. 

Ernst Cassirer stworzył teorię symbolu. Uważał, że ogół ma prymat nad elementem, element sam nie ma znaczenia – jest mu ono nadane poprzez istnienie jako element całości. Dowodził, że poznanie jest symbolicznym przyswajaniem zjawisk przez ludzki umysł.

Bibliografia:

• Helmut Kuhn H., Cassirer Ernst Alfred, [w:] Neue Deutsche Biographie, t. 3, Berlin 1957, ss. 168–169.