W okresie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej, od kwietnia 1940 r. rejon wsi Rajsko znajdował się w tzw. obszarze interesów niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i ośrodka zagłady Auschwitz-Birkenau. Mieszkańcy wioski zostali wysiedleni, a większość domów wyburzono. Następnie komendantura SS obozu Auschwitz I postanowiła wykorzystać ten obszar, aby utworzyć w nim obóz przymusowej pracy o charakterze produkcji rolniczej.

Gospodarka Niemiec uznała kauczuk syntetyczny i gumę za surowce strategiczne. Pod koniec 1942 r. sprowadzono z okupowanych terenów ZSRR materiał siewny, między innymi mniszka lekarskiego, z którego produkowano gumę.

W czerwcu 1943 r. w tutejszym pałacu utworzono przyobozowy Instytut Higieny, a w wysiedlonej wiosce utworzono podobóz Raisko. Komendantem został oficer SS Joachim Caser, który kierował pracami ekperymentalnej farmy rolniczej. Uprawy roślin prowadzono na powierzchni około 60 hektarów.

W eksperymentalnej farmie hodowlanej SS zatrudniono 11 biologów i 25 członków personelu pomocniczego. Do wszystkich prac rolniczych skierowano około 300 więźniów (1944). Z powodu panującego w Auschwitz tyfusu, na który zmarła także żona komendanta, od czerwca 1943 r. więźniowie farmy eksperymentalnej otrzymywali lepsze wyżywienie i mieli lepsze warunki higieniczne.

Obóz został zlikwidowany przez Niemców w styczniu 1945 roku.