Pierwsi Żydzi zaczęli osiedlać się w Karczewie w XVIII w. Przed 1794 r. powstała gmina żydowska. W 1819 r. w mieście żyło 393 Żydów, stanowiąc 40% ogółu mieszkańców. W owym czasie istniała już synagoga, mykwa i jesziwa. Duże wpływy miał ruch chasydzki.

Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. Karczew zajęły wojska niemieckie. W październiku 1940 r. Niemcy utworzyli w Karczewie getto, w którym zgromadzono około 700 Żydów.

W styczniu 1941 r. większość Żydów deportowano do getta w Warszawie. Pozostałych zmuszono do pracy w obozie przymusowej pracy dla Żydów w Karczewie. Byli oni zatrudnieni przy pogłębianiu koryta rzeki Jagodzianki. W 1943 r. nastąpiła ostateczna likwidacja obozu pracy dla Żydów.