„Czas” – dziennik informacyjno-polityczny, wydawany w latach 1848–1934 w Krakowie, w 1935–1939 w Warszawie.

Założony przez P. Popiela, H. Wodzickiego, L. Rzewuskiego, W. Kirchmayera i A. Potockiego; informacyjno-gospodarczy organ konserwatystów krakowskich (stańczycy). Redagowany m.in. przez Popiela (1848–1851), R. Starzewskiego (1901–1920), A. Beaupré (1920–37). Ważną rolę w piśmie odegrał S. Estreicher, autor codziennych artykułów wstępnych. Stale pisali w „Czasie”: T. Sinko (dział teatralny), W. Anczyc (dział muzyczny), F. Potocki, J. Dąbrowski. W 1856–1860 wydawano „Czas. Dodatek Miesięczny” (t. 1–20), pierwszy miesięcznik literacki w Galicji, red. L. Siemieński. Zamieszczano przegląd wydawniczy, portrety literackie i fragmenty przekładów, utwory autorów współczesnych, wspomnienia. Z „Czasem” współpracowali m.in. S. Wyspiański, K. Przerwa Tetmajer. Informacje umieszczano w rubryce Kronika (podzielona na bardzo obszerną krakowską, krajową i ze świata), rozbudowano dział recenzji książkowych (Zapiski naukowe i literackie). Od 1918 r. nakład do 10 tys. egzemplarzy (najczęściej 6–8 tys.), od 1928 — 4 tys., deficytowe. W 1935 r. połączony ze stołecznym „Dniem Polskim” — nastąpiły znaczne zmiany w szacie zewnętrznej pisma, strukturze i zawartości, wychodził 7 zamiast 6 razy w tygodniu, następnie 2 razy dziennie: „Czas 7 Rano” i „Czas 7 Wieczór”. Prezes J. Radziwiłł, redaktor naczelny J. Moszyński (od 1937). Prorządowy, mimo to w 1939 r. polemizował z prorządową „Gazetą Polską”. Miał stałych współpracowników, wśród wybitnych publicystów i ekspertów „Czasu” m.in.: M. Zdziechowski, L. Fall (gospodarka), K. Czachowski (teatr), S. Tomkiewicz, A. Schedlin-Czarliński (korespondencje z Pomorza), A. Czermiński (film). Do „Czasu” nawiązywał założony w 1990 r. w Krakowie „Czas Krakowski”.

Bibliografia

• Jubileusz „Czasu”, Kraków 1899;
• Księga pamiątkowa na dziewięćdziesięciolecie dziennika „Czas”, Warszawa 1938.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.