„Krytyka” – miesięcznik społeczno-literacki i naukowy, wydawany w latach 1896–1914 (z przerwą 1898) w Krakowie (I–IV 1901 we Lwowie); do 1900 r. faktycznym redaktorem był L. Bruner (pseud. J. Sten), od końca 1900 — W. Feldman; pismo bliskie ideowo PPSD i PPS, sympatyzowało z akcją niepodległościową i polityką aktywistyczną (m.in. artykuły ekonomiczne i socjologiczne, materiały literackie o charakterze społecznikowskim i antyklerykalnym); „K.” wystąpiła z hasłem „sztuka dla człowieka”, głoszącym odżegnanie się od postulatów literatury modernistycznej w zakresie treści, ale kontynuację jej poetyki i stylu; dzięki aktualnej publicystyce, jako lewicowy organ Młodej Polski, największą rolę odegrała w okresie rewolucji 1905–07; do współpracowników w początkowym okresie należeli m.in.: I. Daszyński, A. Niemojewski, W. Orkan, w późniejszym — S. Brzozowski, S. Wyspiański, G. Daniłowski, A. Strug, S. Żeromski.

• S. Suchodolski Krytyka 1899–1914. Bibliografia zawartości, Wrocław 1953.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.