„Kwadryga” – grupa poetycka działająca w latach 1926–33 w Warszawie; należeli do niej: M. Bibrowski, S.R. Dobrowolski. K.I. Gałczyński, S. Flukowski, A. Maliszewski, W. Sebyła, W. Słobodnik, L. Szenwald i in.; w programie Kwadrygi hasło „poezji uspołecznionej” zostało przeciwstawione „aintelektualnemu witalizmowi” Skamandra i „estetyzmowi” Awangardy Krakowskiej; grupa nie wykształciła odrębnej poetyki; jej członkowie uprawiali głównie poezję społeczną o rozbieżnych tendencjach ideowych: od optymistycznej utopii cywilizacyjnego ładu i postępu, do przeczuć rewolucyjnych lub katastroficznych wizji zagłady człowieka i natury (zwłaszcza u Sebyły). Organem grupy było pismo „Kwadryga”, wydawane w latach 1927–31 (nr 1–15) w Warszawie, od 1929 jako miesięcznik, redaktorzy: Bibrowski, od 1929 Sebyła; jego kontynuacją był miesięcznik literacko-artystyczny o orientacji lewicowej „Nowa Kwadryga”, wydawane w 1937 r. (nr 1–5) w Warszawie przez Dobrowolskiego i Maliszewskiego. 

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.