„Zeszyty Historyczne” – emigracyjne czasopismo historyczne, założone w 1962 r. przez J. Giedroycia z intencją ocalenia świadectw przeszłości, upowszechnienia i interpretacji faktów nieobecnych z przyczyn politycznych w historiografii krajowej.

Wydawane w Paryżu przez Instytut Literacki, początkowo półrocznik, od 1973 kwartalnik. Artykuły i materiały poświęcone głównym dziejom polityki Polski XX w. zarówno w aspekcie wewnętrznym, jak i polityki zagranicznej, w tym stosunkom ze wschodnimi sąsiadami Polski (szczególnie z Ukrainą, Rosją, ZSRR), zwłaszcza w okresach 1914–18, dwudziestolecia międzywojennego, wojny i okupacji (1939–45), oraz dziejom PRL (represje władz komunistycznych, opór i opozycja).

Wiele cennych materiałów wspomnieniowych (m.in.: W.T. Drymmera, H. Józewskiego, S. Kota, B. Miedzińskiego, S. Stempowskiego), relacje i dokumenty, przyczynki biograficzne i historyczne w dziale „Okruchy historii”, problematyka wschodnia w dziale „Ukrainica”. Informacje o życiu naukowym na obczyźnie, recenzje wydawnictw krajowych i emigracyjnych, wśród autorów badacze emigracyjni (m.in. P. Wandycz) oraz krajowi. Redaktorzy naczelni: Giedroyc (1962–2000), Zofia Hertz (2000–03), nakład ok. 1,5 tys. egzemplarzy.

• Paczkowski A., 25 lat Zeszytów Historycznych, „Zeszyty Historyczne” 1987 nr 82.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.