Amosa Księga – księga Starego Testamentu należąca do zbioru pism proroków mniejszych. Powstała ok. VIII w. p.n.e., w zasadniczej części została prawdopodobnie zredagowana przez proroka Amosa lub przez jego uczniów. K.A. zawiera opisy sądu nad narodami sąsiadującymi z Izraelem (Damaszek, Filistea, Tyr, Edom, Ammon, Moab i Juda, 1,3-2,16), wyrocznie przeciw Izraelowi (3,1–6,11) oraz 5 wizji, symbolizujących upadek Izraela (szarańcza, ogień, ołowiany pion, kosz dojrzałych owoców, Bóg stojący przy ołtarzu w Betel, 7,1–9,15). W tekst o charakterze prorockim wplecione jest opowiadanie biogr. (7,10–17), relacjonujące konflikt pomiędzy Amosem a kapłanem Amazjaszem. Znamienną cechę kompozycyjną K.A., zwł. w opisach sądu nad narodami i Izraelem, stanowi rytmika i schematyczność. Księga zawiera też fragmenty liryczne o charakterze doksologicznym (4,13; 5,8–9; 9,5–6), sapiencjalne (3,3–8) oraz proroctwo mesjańskie (9,11–15). Proroctwa i wyrocznie często mają charakter religijno-społeczny: sąd nad sąsiadami i kary, jakie spadną na Izrael, spowodowane są łamaniem zasad sprawiedliwości i profanacją praktyk kultowych. Podkreślany przez Amosa monoteizm łączy się z uniwersalizmem i przekonaniem o potędze i sprawiedliwości Bożej. W Księdze Amosa po raz pierwszy pojawiły się określenia „dzień sądu Bożego” i „dzień Pański” oraz pojęcie „reszty” (część narodu wybranego poszukująca Boga, miłująca dobroć i sprawiedliwość, spełniająca wymogi moralne ukształtowane na podstawie Dekalogu i kodeksu Przymierza, stanowiąca zaczątek odnowionego królestwa). Księga Amosa należy do najlepiej zachowanych tekstów prorockich.

Bibliografia

• Brzegowy T., Księga Amosa, [w:] Prorocy Izraela, cz. 2, Tarnów 1997.
• Zawiszewski E., Księga Amosa, Poznań 1968.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN.