Centrala Zjednoczenia Klasowych Związków Zawodowych w Rzeczypospolitej Polskiej (CZKZZ), do 1929 r. pod nazwą Centralne Zrzeszenie Klasowych Związków Zawodowych w Polsce, prorządowa centrala związkowa, z siedzibą w Warszawie, utworzona w 1928 r. w wyniku rozłamu w Związku Stowarzyszeń Zawodowych dokonanego przez zwolenników PPS–dawnej Frakcji Rewolucyjnej. Powoływała się na tradycje socjalistyczne, dążyła do rozbicia związków zrzeszonych w ZSZ. W 1931 r. część członków, z J. Moraczewskim na czele, przeszła do Związku Związków Zawodowych. W 1930 r. skupiała 23 związki i ok. 68 tys. członków, 1935 — 21 związków i ok. 35 tys. członków. Działała do 1939 r. Organy prasowe: „Młot i Pług” i „Hasło”; prezesi: W. Preis i R. Jaworowski, sekretarze generalni: Z. Dardecki, A. Szczypiorski, S. Gliszczyńska.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.