Centralne Biuro Komunistów Polski w ZSRR (CBKP) –  kierownictwo polityczne komunistów polskich w ZSRR, powołane 1 lutego 1944 r. w Moskwie przez KC WKP(b).

Jego działalność była utajniona wobec Polonii sowieckiej, a także polskich komunistów w ZSRR, jak i KC PPR w kraju. CBKP kierowało obsadą stanowisk w Związku Patriotów Polskich (ZPP) i Polskich Siłach Zbrojnych (PSZ) w ZSRR, prowadziło poszukiwania i ewidencję komunistów polskich w ZSRR. Początkowo zamierzało zorganizować własną, odrębną od PPR konspirację komunistyczną w Polsce, powołało Polski Sztab Partyzancki, w celu zdominowania konspiracji komunistycznej w kraju oraz rozciągnięcia kontroli nad Armią Ludową (AL). Współdecydowało o składzie Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) i treści jego manifestu, pretendowało do roli zwierzchniego organu wobec PPR. Wyrażało krytyczny stosunek (zapewne ze względów taktycznych) do jej programu, m.in. za ujawnienie w nim społeczeństwu zbyt daleko posuniętego radykalizmu (np. zapowiedź nacjonalizacji przemysłu i banków oraz brak zagwarantowania nienaruszalności prywatnej własności ziemi chłopskiej), dążyło także do ograniczenia roli KRN. Skład: Aleksander Zawadzki (przewodniczący), Stanisław Radkiewicz (sekretarz), Jakub Berman (faktycznie kierował pracami Biura), Karol Świerczewski, Wanda Wasilewska, od VII 1944 ponadto HilaryMinc i M. Spychalski. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Lubelszczyznę (VII–VIII 1944) członkowie Biura weszli w skład władz PPR, m.in. do Biura Politycznego KC, stając się głównymi rzecznikami sowietyzacji kraju. W sierpniu 1944 r. na miejsce CBKP powołano Zagraniczne Przedstawicielstwo KC PPR w Moskwie (istniało do marca 1948).

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.