Centralny Komitet Organizacji Niepodległościowych (CKON) –  konspiracyjny ośrodek polityczny, powołany na przełomie 1939 i 1940 r. w Warszawie przez R. Świętochowskiego, utrzymującego kontakty z gen. W. Sikorskim. Właściwy ośrodek stanowiło Biuro Polityczne, natomiast CKON pełnił funkcję zaplecza politycznego, w jego pracach uczestniczyli m.in.: T. Szpotański, M. Borzęcki, K. Drewnowski, N. Barlicki, F. Kwieciński, T. Sławiński, W. Orzechowski. CKON był ośrodkiem porozumiewawczym konspiracji polskiej konkurencyjnym wobec Służby Zwycięstwu Polski-ZWZ. CKON, powołując się na mandat gen. W. Sikorskiego, aspirował do objęcia kierowniczej roli w polskiej konspiracji, dążył do utworzenia ogólnonarodowej organizacji wojskowej (ZWZ uważano za propiłsudczykowski). W skład CKON weszły m.in.: Chłopska Organizacja Wolności „Racławice”, Gwardia Obrony Narodowej, Muszkieterowie, Organizacja Wojskowa – Kadra Bezpieczeństwa, Organizacja Wojskowa „Wilki”, Stronnictwo Pracy, Tajna Armia Polska, Zbrojne Wyzwolenie, Związek Czynu Zbrojnego. Po aresztowaniu Świętochowskiego przez Niemców (V 1940) i wycofaniu się Stronnictwa Pracy (VII 1940) CKON stracił wpływy i przed końcem 1940 r. przestał działać. Organ prasowy: „Głos Polski”.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.