Centralny Urząd Planowania (CUP) –  organ planowania gospodarczego w Polsce w latach 1945–1949 i 1989–1996.

Powołany na jesieni 1945 r. w ramach tworzenia podstaw gospodarki centralnie kierowanej, łączył planowanie gospodarcze z elementami kierowania gospodarką i rozdzielnictwa. Przygotował m.in. Plan Odbudowy Gospodarczej 1947–1949. Na początku 1948 r. PPR dokonała ideologicznej krytyki CUP — ze stanowiska ustąpił prezes Cz. Bobrowski, dokonano czystki personalnej, a w 1949 Urząd zlikwidowano. Jego funkcję w latach 1949–1956 pełniła Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego, a w 1957–1988 Komisja Planowania przy Radzie Ministrów, która w latach 1989–1996 przyjęła nazwę CUP, stopniowo przekształcając się w centrum strategii społeczno-ekonomicznej.

Bibliografia

J. Gepner Powstanie i organizacja Centralnego Urzędu Planowania, „Dzieje Najnowsze” 1973 t. 4.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.