Centralny Związek Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów, zwany Lewiatanem, organizacja zrzeszeń gospodarczych związanych z wielkim kapitałem, reprezentująca jego interesy wobec rządu i społeczeństwa, utworzona 15 grudnia 1919 r. w Warszawie w wyniku przekształcenia Towarzystwa Przemysłowców Guberni Królestwa Polskiego w Warszawie.

Początkowo skupił 29 zrzeszeń gospodarczych, głównie z ziem byłego Królestwa Polskiego. W 1932 r. dokonano jego połączenia z Naczelną Organizacją Zjednoczenia Przemysłu i Rolnictwa Zachodniej i Południowej Polski w organizację pod nazwą Centralny Związek Przemysłu Polskiego, zrzeszającą tylko organizacje przemysłu ciężkiego, wydobywczego i przetwórczego. Najsilniejsza i posiadająca ogromne wpływy organizacja wielkiego kapitału w II RP, jej przedstawiciele zasiadali w parlamencie, w wielu gabinetach i rządowych organizacjach doradczych. Lewiatan domagał się zwiększenia pomocy rządu dla przemysłu, obniżenia podatków i świadczeń socjalnych, zmniejszenia ochrony prawnej robotników (Program gospodarczy Centralnego Związku Przemysłu Polskiego 1933). Organy prasowe: od 1920 „Przegląd Gospodarczy”, od 1926 „Kurier Polski” i od 1933 „Depesza”; czołowi działacze: A. Wierzbicki (naczelny dyrektor) oraz W. Kiślański, S. Lubomirski, H. Strasburger, A. Falter, J. Żychliński (kolejni prezesi Rady).

J. Kofman Lewiatan a podstawowe zagadnienia ekonomiczno-społeczne Drugiej Rzeczypospolitej. Z dziejów ideologii kół wielkokapitalistycznych w Polsce, Warszawa 1986.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.