Kidusz (hebr., uświęcenie) – w judaizmie ceremonia odprawiana na początku szabatu lub innego święta. Odbywa się ona w domu bądź synagodze, w piątek wieczorem lub w przeddzień święta, po zapaleniu świec przed pierwszym szabatowym lub świątecznym posiłkiem. Kidusz jest odprawiany ponownie w dniu szabatu lub święta, po modlitwie porannej. Na kidusz szabatowy składają się recytacja wersetów ze Starego Testamentu (Rdz 1,31; 2,1–3), błogosławieństwo nad kielichem wina i błogosławieństwo głoszące świętość szabatu. K. przypomina o nastaniu czasu sakralnego, który trzeba oddzielić od czasu świeckiego.

Renata Piątkowska

Tekst powstał na podstawie książki „Żydzi w Polsce. Dzieje i kultura. Leksykon”, red. J. Tomaszewski, A. Żbikowski, Warszawa 2001. © Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.