Kołodziejstwo – rzemiosło zajmujące się wyrobem i naprawą kół do pojazdów konnych, niekiedy również produkcją całych pojazdów. Uprawiane od starożytności, na ziemiach polskich rozwijało się od wczesnego średniowiecza na wsi i w grodach, później w miastach. Rozkwit kołodziejstwa przypada na XV–XVIII w. w związku z rozwojem handlu. Tworzyły się cechy, najpierw w dużych miastach, skupiające kołodziejów lub kołodziejów razem ze stelmachami (pierwsza wiadomość z 1435 r. w Krakowie). W XVI–XVII w. największym ośrodkiem kołodziejstwa był Gdańsk. W XIX, a zwłaszcza w XX w. nastąpił stopniowy upadek tego rzemiosła w związku z maszynową produkcją kół, coraz częściej ogumionych.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.