Komitet Centralny (KC) – organ centralny władz głównie w partiach komunistycznych, wyłaniany przez delegatów podczas zjazdów partyjnych, odbywanych zwykle co kilka lat. Według zasad tzw. centralizmu demokratycznego formalnie stanowił najwyższą władzę w partii między zjazdami, faktycznie główną rolę odgrywały władze wykonawcze (Biuro Polityczne, Biuro Organizacyjne lub Sekretariat KC), a partią kierował pierwszy sekretarz KC (sekretarz generalny lub przewodniczący), z grupą najbliższych współpracowników, dysponujący dyktatorską władzą. W partiach komunistycznych działających nielegalnie KC liczył najczęściej do kilkunastu osób, w partiach komunistycznych sprawujących władzę – ponad 100 członków (w większości zawodowych pracowników politycznych tzw. aparatu partyjnego lub osób kierujących głównymi instytucjami państwowymi z rekomendacji partii).

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.