Komitet Pomocy i Ratunku w Budapeszcie – organizacja mająca na celu pomoc socjalną żydowskim uchodźcom na Węgrzech oraz, nielegalnie, organizowanie ucieczek Żydów na Węgry. Komitet rozpoczął działalność w końcu 1941 roku. Składał się z przedstawicieli różnych organizacji syjonistycznych. Od stycznia 1943 roku był przedstawicielstwem Agencji Żydowskiej. Pomoc uchodźcom była finansowana głównie przez Joint. Komitetem kierował Otto Komoly, wielką rolę odgrywał nim Rezso Kasztner. We współpracy ze słowacką grupą „Pracovna Skupina” (Grupa Robocza) udało się sprowadzić na Węgry ok. 3 tys. Żydów z Polski, 8 tys. ze Słowacji i 4 tys. z Niemiec. Wiosną 1944 r. przedstawiciele Komitetu rozpoczęli negocjacje z Adolfem Eichmannem, których celem było ewakuowanie Żydów z Węgier. Dzięki temu w czerwcu 1944 prawie 1700 Żydów znalazło się w Szwajcarii. Inne grupy, liczące ponad 20 tys. osób zostały zatrzymane w Austrii. Komitet kontynuował działalność w ramach opieki społecznej także po wkroczeniu Niemców na Węgry w październiku 1944 roku. W styczniu 1945 Komoly został aresztowany i zabity.