Komitety żydowskie – na terenach wyzwolonych spod okupacji niemieckiej powstawały spontanicznie żydowskie komitety samopomocowe, których celem była pomoc materialna, medyczna i prawna ujawniającym się Żydom. Nawiązywały one kontakt z Referatem do spraw Pomocy Ludności Żydowskiej, który został powołany w sierpniu 1944 r. przy Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego), i dzięki jego pośrednictwu otrzymywały środki na pomoc. Po utworzeniu w listopadzie 1944 r. Centralnego Komitetu Żydów w Polsce istniejące lokalne komitety żydowskie podporządkowywały się centralnemu komitetowi. Równolegle powstawały nowe jako lokalne przedstawicielstwa CKŻP. W czerwcu 1946 r. istniało 9 komitetów wojewódzkich, 7 okręgowych i ponad 50 powiatowych. Komitety organizowały sierocińce, kuchnie dla ubogich, szkoły, internaty, noclegownie, rejestrowały zgłaszające się osoby, pomagały w poszukiwaniach rodzin, udzielały zapomóg, pośredniczyły w zdobyciu pracy. Ich działalność była finansowana przede wszystkim przez Amercian Jewish Joint Distribution Committee.

Hasło powstało w ramach projektu „Zapisywanie świata żydowskiego w Polsce”, którego autorką jest Anka Grupińska, znana polska dziennikarka i pisarka, specjalizująca się w najnowszej historii Żydów polskich. Projekt ten, zainicjowany w 2006 roku przez Muzeum Historii Żydów Polskich, polega na rejestrowaniu rozmów z polskimi Żydami wszystkich pokoleń.