Komunalne Kasy Oszczędności (KKO) – instytucje oszczędnościowo-kredytowe; były tworzone przez samorządy terytorialne już od XVIII w.; na ziemiach polskich najbardziej rozwinęły się w zaborze pruskim, słabiej w Galicji i Królestwie Polskim; w II RP początkowo działały na podstawie regulacji zaborców, 1927 przepisy ujednolicono, 1934 zmieniono; KKO były zrzeszone w 4 terytorialnych związkach rewizyjnych (w Katowicach, Lwowie, Poznaniu, Warszawie); kasy należące do związków poznańskich i warszawskich dysponowały centrami finansowymi w formie banków (Komunalny Bank Kredytowy w Poznaniu i Pol. Bank Komunalny SA w Warszawie); 1929 istniało 474, a 1938 — 353 KKO; 1939–1944/45 działały pod zarządem niemieckim w Generalnym Gubernatorstwie zlikwidowane dekretem 1948.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.