Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego – związek mający organizować życie narodu i państwa w trakcie wojny Napoleona I z Rosją w 1812 r.; zawiązany 28.06.1812 podczas nadzwyczajnej sesji sejmu Księstwa Warszawskiego jako ciało pozakonstytucyjne, nawiązujące do staropolskich form ustrojowych; jej marszałkiem został A.K. Czartoryski; organem wykonawczym była Rada Konfederacji, akt K.G.K.P. proklamował zjednoczenie narodowe i przywrócenie dawnej państwowości polskiej; akces do Konfederacji złożyli m.in. król saski i ks. warsz. Fryderyk August I, a także specjalnie w tym celu zwołane sejmiki, zgromadzenia gminne oraz wiele instytucji i osób prawnych; od 14.07 1812 r. K.G.K.P. objęła również ziemie litewsko-ruskie. zajęte przez wojska napoleońskie; po przegranej kampanii 1812 r. Rada Konfederacji ewakuowała się do Krakowa, gdzie 30. 04.1813 zawiesiła działalność.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.