Chajes Juliusz (21.12.1910 Lwów – 02.1983 [1985] Oakland, Michigan) – pianista, wiolonczelista, dyrygent, pedagog, kompozytor.

Był synem Walerii, pianistki. Uczył się u matki, następnie w Lwowskim Instytucie Muzycznym u Anny Niementowskiej i Seweryna Eisenbergera. Kontynuował studia w 1921–1934 w Wiedniu w grze na fortepianie u Richarda Roberta, a następnie u Angela Kessisoglu, Hedwig Kenner-Rosenthal i M. Rosenthala, w dyrygenturze u Rudolfa Niliusa i w kompozycji u Hugo Kaudera. Wcześnie zaczął koncertować i komponować. W 1934 r. kierował departamentem fortepianu w Kolegium Muzycznym w Tel Awiwie i dyrygował Jerozolimskim Chórem Męskim. W 1938 zamieszkał w Stanach Zjednoczonych i działał jako dyrygent w środowisku żydowskim w Detroit. Był także pedagogiem.

Bibliografia:

• Baker’s Biographical Dictionary of Musicians, 9. ed., ed by N. Slonimsky, New York 2001.
• Mize J. T. H., The International Who is Who in Music, 5 ed. Chicago 1951.

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.