Księga Jubileuszów – apokryf hebrajski z końca II w. p.n.e., nie włączony do żadnego kanonu ksiąg religijnych; zachowany w całości w wersji etiop. (będącej przekładem z języka greckiego, na który uprzednio dokonano tłumaczenia z hebrajskiego oryginału); wykorzystywana przez esseńczyków; K.J. jest, opartą na motywach biblijnych Księgi Rodzaju, historią ludzkości od stworzenia świata aż po czasy Mojżesza; charakterystyczną cechą utworu jest formalne ujęcie dziejów w czasowy schemat 50 równych okresów, tzw. jubileuszy, z których każdy trwa 49 lat; ostatni z jubileuszy przypada na osiedlenie się Izraelitów w Ziemi Obiecanej.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.