Księga Przysłów, Przypowieści Salomona – księga mądrościowa Starego Testamentu, zawierająca zbiór hebrajskich sentencji, głównie praktyczno-moralnych, oraz pochwały mądrości; głosi, że powodzenie w życiu człowieka jest widomą oznaką aprobaty przez Boga jego dobrych uczynków, które są skutkiem mądrości prowadzącej do cnoty i walki ze złem; napisana pod wpływem literatury staroż. Wschodu, reprezentuje typ literatury uprawianej w kręgach dworskich; zawiera kilka zbiorów przysłów i sentencji, przy czym 2 główne i najstarsze przypisuje Salomonowi, a ich redakcję pisarzom króla Ezechiasza (przed 700 p.n.e.); ok. V w. dołączono do tych zbiorów wstępny hymn o mądrości oraz 6 pomniejszych utworów; z K.P. pochodzi wiele znanych do czasów obecnych przysłów.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.