Księga Sędziów – księga Starego Testamentu zawierająca hist. i legendarne przekazy z życia plemion izraelskich w Kanaanie przed powstaniem monarchii (XII–XI w. p.n.e.); powstała prawdopodobnie pod koniec VII w. p.n.e.; wymienia 12 sędziów (właściwie wodzów) plemion izraelskich i ich zwycięstwa (liczba 12 ma charakter symbol. i nawiązuje do tradycyjnych 12 pokoleń Izraela); zawiera bardziej szczegółowe informacje o: Deborze i Baraku, Gedeonie, Abimeleku, Jeftem, Samsonie, osiedleniu plemienia Dan na północ od Galilei, wojnie z plemieniem Beniamina; chronologia tych epizodów jest trudna do ustalenia; treść teologiczna Księgi wyraża się w danej Izraelowi przestrodze — brak wierności Bogu przynosi narodowi upadek, natomiast pokuta za popełnione grzechy przywraca znów łaskę.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.