Księgi Królewskie – w Biblii dwuczęściowy utwór hist., obejmujący dzieje królestw Judy i Izraela od schyłku rządów Dawida (X w. p.n.e.) do upadku Jerozolimy (586 p.n.e.); większość tekstu K.K. powstała zapewne pod koniec VII w. p.n.e. (za panowania Jozjasza w Judzie), całość — w VI w. p.n.e. podczas wygnania do Babilonii; K.K. korzystają z dawniejszych kronik i zawierają dość wiarygodne wiadomości hist. o opisywanym okresie, jeśli pominąć pewne wątki legendarne (np. związane z Eliaszem i Elizeuszem) i nieścisłości chronologiczne; w staroż. przekładach bibl. i w wielu nowoż. 1–2 Księgi Samuela i 1–2 K.K. są określane jako 1–4 K.K. lub 1–4 Księgi Królów, gdyż tworzą jeden cykl; kontynuuje on opis dziejów Izraela zaczęty w Księdze Jozuego i Księdze Sędziów i wraz z nim tworzy dzieło deuteronomiczne, pochodzące od jednego autora (lub z jednego kręgu) i jednolicie interpretujące historię Izraelitów pod kątem ich wierności Jahwe.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.