sanhedryn – [hebr.< gr. synedrion 'rada'], w przekładach Biblii Wysoka Rada, w starożytności najwyższa rada i trybunał społeczności żyd.; legendarne tradycje rabiniczne mówią o Wielkim Sanhedrynie z czasów Ezdrasza (przeł. V i IV w. p.n.e.), ale istnienie tego rodzaju ciała jest potwierdzone dopiero w II w. p.n.e.; skład i kompetencje s. zmieniały się stopniowo i nie są dokładnie znane; w I w. n.e. do s. należeli kapłani, uczeni w Piśmie i „starsi” (świeccy), wśród nich i saduceusze, i faryzeusze; próbą kontynuacji s. były rady rabiniczne po 70 r. n.e. (upadek świątyni i utrata autonomii); wg Nowego Testamentu s., nie mogąc samoistnie wymierzać kary śmierci, postanowił wnieść oskarżenie na Jezusa przed Piłatem; później także apostołowie stawali przed Radą jako oskarżeni (motorem tych decyzji byli kapłani).

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; zobacz sam: Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.