Sejm niemy 1717 – jednodniowy sejm obradujący 1 II 1717 w Warszawie; ograniczył się do wysłuchania, skierowanego do króla, przemówienia marszałka sejmowego S. Ledóchowskiego (marszałka konfederacji tarnogrodzkiej 1715) oraz uchwalenia wcześniej przygotowanych, pod naciskiem Rosji, projektów konstytucji, które ograniczyły liczbę urzędników saskich na dworze pol. do 6, obecność wojska saskiego do 1200 gwardzistów oraz ustaliły etat wojska Rzeczypospolitej na stopie pokojowej w wysokości 24 tys. (w rzeczywistości 12–14 tys.) i stałe podatki na jego utrzymanie.

Zminimalizowano uprawnienia ministrów saskich, zmniejszono władzę hetmanów i autonomię sejmików; potwierdzono ponadto dawny ustrój państwa i prawa szlachty, królowi zakazano rozpoczynania wojny bez zgody sejmu Rzeczypospolitej, aresztowania szlachty bez wyroku sądowego; podczas sejmu nie dopuszczono nikogo do głosu w obawie przed zerwaniem obrad; jego postanowienia były rezultatem układu między królem Augustem II a konfederacją tarnogrodzką, zawartego za pośrednictwem Piotra I Wielkiego. Postanowienia s.n. gwarantowała Rosja, co stanowiło początek jej protekcji nad Rzecząpospolitą.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.