wojny spowodowane wzajemnymi interwencjami dynastycznymi, zatargami granicznymi, a niekiedy także próbami opanowania całych dzielnic. Konflikty rozpoczęła 1018 ingerencja Bolesława I Chrobrego w spory dynastyczne książąt kijowskich; książę pol. zdobył Kijów i osadził tam na tronie swego zięcia, Świętopełka I, a wracając zajął Grody Czerwieńskie; zostały one 1030–31 ponownie włączone do Rusi przez Jarosława Mądrego. Bolesław II Szczodry dwukrotnie (1069, 1077) osadzał na tronie kijowskim swego wuja Izjasława I i prawdopodobnie 1069 przejściowo zajął Grody Czerwieńskie. Wzajemne interwencje powtarzały się w czasach Władysława I Hermana i Bolesława III Krzywoustego, a później podczas walk między pol. książętami dzielnicowymi. Od końca XII w. wzrastało zainteresowanie książąt krak. bogatą Rusią Halicko-Wołyńską; w okresie rywalizacji o tron krak. po śmierci Kazimierza II Sprawiedliwego 1195 wojska rus. ks. halickiego Romana Mścisławowicza wspierały armię Leszka Białego w bitwie pod Mozgawą; 1205 wyprawa ks. Romana na Małopolskę zakończyła się klęską armii rus. i śmiercią jej księcia w bitwie z wojskami krak.-mazowieckimi Leszka Białego i Konrada I Mazowieckiego pod Zawichostem; 1207–19 Leszek Biały podejmował nieudane próby opanowania Rusi Halickiej, a 1280 z roszczeniami do tronu krak.-sandomierskiego wystąpił ks. halicki Lew Daniłowicz, którego wyprawa do Małopolski została rozbita przez wojska Małopolan pod Koprzywnicą. Po śmierci ostatniego ks. halicko-włodzimierskiego Bolesława Jerzego II (Piasta z linii mazowieckiej) Kazimierz III Wielki na podstawie zawartego z nim (1338) układu sukcesyjnego 1340 zajął Lwów i po wieloletnich walkach z W. Księstwem Litew. (które również dążyło do aneksji tych ziem) do 1366 włączył Ruś Halicko-Włodzimierską do Polski.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.